مرکز بین المللی تحقیقات ذرت و گندم
International Maize and Wheat Improvement (CIMMYT)
گردآورندگان: دکتر سعید پورداد - دکتر زهرا زمانی
در دنیای مدرن امروزی با پیشرفت های شگرفی که در زمینه های مختلف علم و فناوری اتفاق می افتد و در عصری که همبستگی ملل جهان رو به افزایش است برقراری ارتباط علمی با مراکز بین المللی تحقیقات امری اجتناب ناپذیر و در عرصه فعالیت های پژوهشی یک اصل و ضرورت می باشد.
هسته اولیه مرکز تحقیقات بین المللی تحقیقات ذرت و گندم ( International Maize and Wheat Improvement Center) که بیشتر با اختصار نام اسپانیائی آن یعنی Centro Internacional de Mejoramento de Maiz y Trigo = CIMMYT شناخته می شود در سال 1943 در پی اجرای پروژه مشترک بنیاد راکفلر و دولت مکزیک برای افزایش تولید گندم و ذرت در مکزیک پایه گذاری و در سال 1966 میلادی با نام مرکز بین المللی تحقیقات ذرت و گندم (CIMMYT) تاسیس شد. این مرکز یکی از 15 مرکز بین المللی تحقیقات کشاورزی زیر پوشش حمایتی گروه مشاوران بین المللی تحقیقات کشاورزی (Consultative Group for International Agriculture Research=CGIAR ) می باشد. در سال های 67-1966 میلادی ارقام پرمحصول گندم مکزیکی از طریق این مرکز به هندوستان و پاکستان راه یافت و به دنبال آن افزایش چشمگیری در عملکرد گندم این کشورها حاصل و منجر به وقوع انقلاب سبز (Green Revolution) گردید. این موفقیت دریافت جایزه صلح نوبل را برای دکتر ارنست نورمن بورلاک( Dr. Norman E. Borlaug ) مدیر برنامه گندم مرکز بین المللی تحقیقات ذرت و گندم( CIMMYT ) در سال 1970 میلادی به ارمغان آورد.
سیمیت یک مرکز تحقیقاتی و آموزشی غیرانتفاعی است که با داشتن حدود 200 دانشمند بین المللی از ملیت های مختلف بطور مستقیم با 100 کشور در حال توسعه از طریق دفاتر این مرکز در آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین ارتباط دارد. این مرکز با دانشگاه ها و موسسات تحقیقاتی در کشورهای پیشرفته همکاری دارد و از حمایت موسسات اعطا کننده مالی، ترویجی و سازمان های دولتی نظیر بنگلادش، کلمبیا، کاستاریکا، اکوادور، اتیوپی، غنا، گواتمالا، هائیتی، کنیا، مالاوی، نپال، پاکستان، پاراگوئه، سوریه، تایلند، ترکیه، زیمباوه، ساحل عاج و... برخوردار است. این مرکزفعالیت های خود را در قالب 5 برنامه اصلی برنامه ریزی، سازمان دهی و اجرا می کند. این برنامه ها عبارتند از:
1- برنامه جهانی گندم
2- برنامه جهانی ذرت
3- برنامه جهانی ژنتیکی
4- برنامه اقتصادی – اجتماعی
5- برنامه کشاورزی پایدار
فعالیت های سیمیت به طور عمده بر دو محصول ذرت و گندم که از اهمیت به سزایی در تأمین سبد غذایی مردم به ویژه درکشورهای توسعه نیافته داشته و مهمترین منبع درآمد کشاورزان به شمار می رود، متمرکز است. به عبارت دیگر سیمیت برنامه های فقرزدایی را از طریق افزایش بهره وری، سوددهی و پایداری سیستم های زراعت ذرت و گندم به اجرا درمی آورد.
یک سال پس از تأسیس، ارقام پرمحصول گندم مکزیکی از طریق این مرکز به هندوستان و پاکستان راه یافت و به دنبال آن افزایش چشمگیری در عملکرد گندم این کشورها حاصل و منجر به وقوع انقلاب سبر گردید. این موفقیت دریافت جایزه صلح نوبل را در سال 1970 میلادی برای دکتر ارنست نورمن بورلاک (Dr. Norman E. Borlaug) رئیس برنامه گندم وقت آن مرکز به ارمغان آورد.
بین سال های 1987 تا 1998 سیمیت حدود 40 هزار محموله بذر گندم و بیش از 20 هزار محموله بذر ذرت را برای محققان کشورهای درحال توسعه و توسعه یافته ارسال نمود. این محموله ها که حاوی مواد ژنتیکی توسعه یافته توسط متخصصان اصلاح بذر و به نژادی بوده و از محل بانک ژرمپلاسم موسسه سیمیت برداشت شده اند،
منابع بسیار ارزشمندی برای سازمان های تحقیقاتی دولتی و خصوصی به شمار می آیند. تاکنون هزاران محقق و کارشناس از سراسر دنیا، دوره های آموزشی سیمیت را پشت سر گذاشته و در حال حاضر برنامه های بزرگ دولتی و خصوصی به نژادی و اصلاح بذر را در کشورهای خود هدایت و راهبری می کنند. نشریات و شبکه های اطلاع رسانی سیمیت موجب افزایش کارایی محققان بیش از 100 کشور جهان شده اند.
ارقام گندم توزیع شده توسط سیمیت بیش از سه چهارم کل اراضی تحت کشت در کشورهای کم درآمد جهان و ارقام ذرت توزیع شده حدود نیمی از راضی واقع در مناطقی را که گرم و خشک نبوده و از سوی دیگر در حال توسعه هستند را تحت پوشش قرارداده است. اگرچه فعالیت های انجام شده در زمینه ذرت کمتر از گندم بوده است اما تقریباً در کشورهای در حال توسعه به منظور اصلاح بذر محلی و بومی از مواد اصلاح شده ذرت سیمیت استفاده می شود.
حاصل همکاری های سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی با مرکز سیمیت نیز علاوه بر آموزش کشاورزان و کارشناسان ایرانی و انجام پروژه های به زراعی و به نژادی گندم و ذرت، کشت و ارزیابی انواع مختلف ژرمپلاسم های گندم و ذرت ارسال شده از خزانه آن مرکز بوده که در ارتقای کمی و کیفی محصولات یادشده به ویژه گندم نقش به سزایی ایفا کرده است.